Goedendag! De post, uw vriend en helper! Hoe kan ik u verder helpen?
Nou wees maar niet zo verlegen! Nee, u bent hier niet verkeerd hoor. Dit pittoreske gebouw n met torentje bestaat uit rode baksteen en is gebouwd in Nederlandse stijl.  Hier zit daadwerkelijk de keizerlijke post in Ochtrup! Sinds 1904 huurt de post hier zijn eigen kantoor in dit pand, dat gebouwd is door de textielfabriek van de gebroeders Laurenz. Het ligt direct tegenover het gemeentehuis, dat op de oude oostelijke wal ligt, een deel van de afgevoerde oude stadswal.

Tja, dat verbaast u zeker, hè? Zo’n vredig stadje en dan een stadswal. Maar dat heeft zijn redenen. Ochtrup behoorde vroeger tot het bisdom van Münster, en één van de belangrijkste landheren was een lange tijd een dame! Namelijk de priores van het klooster Langenhorst, dat ongeveer twee kilometer ten zuidwesten van hier ligt. Je kunt je voorstellen dat het hebben van een vrouwelijke landheer ten tijde van de reformatie voor behoorlijk wat onrust zorgde in Ochtrup. Het evangelische Steinfurt lag in het zuidwesten, het evangelische Bentheim in het Noorden; wij werden een soort van katholieke sluitgrendel. Bovendien wilden de Nederlanders vechten voor de onafhankelijkheid van de Spanjaarden. Omdat Ochtrup zo dicht bij de grens lag, kregen we regelmatig onplezierig bezoek van Spaanse soldaten. Om onszelf te kunnen beschermen, willigde de bisschop van Münster in 1593 eindelijk in met de bouw van een stadsmuur. Korte tijd later volgde een wetsverandering, waardoor Ochtrup opsteeg en wigbold werd. Dit is een stad met minder rechten. Vanaf toen hadden we een eigen burgermeester en mochten gedurende het hele jaar een markt houden. Desondanks werd Ochtrup geen handels- of verkeerscentrum. De meeste bewoners van Ochtrup leefden net zoals eerst als akkerburger met hun vee onder één dak. De enige beduidende handelsroute verliep zuidelijk van de stad en heette de Deventer Hellweg. Hij verbond de steden aan het Ijsselmeer met Noordduitsland. De straat werd aanvankelijk voornamelijk gebruikt door postrijders. Later reed er zelfs een postkoets, met galmend hoornsignaal en donderende paardenhoeven. De passagieren overnachten in hotel De Post. Ja, dat waren mooie dagen. Slechts één ding kon het optreden van een komende koets overtreffen, en dat was de stoomlokomotief. 1875 kreeg Ochtrup een aansluiting aan het spoornetwerk en zo ook een aansluiting aan de nieuwe tijd. Daarvan profiteerden de gebroeders Laurenz en hun industriële textielproductie, waarmee ze veel welvaart creëerden, wat de hele stad merkte. De gebroeders Laurenz bouwden samen met de kerk het Pius ziekenhuis en ook het mooie postgebouw, waar we nu in zitten. Alles loopt op rolletjes: we hebben een goede keizer en de twintigste eeuw en de moderne tijd liggen voor ons. Wat zou er nog mis kunnen gaan? Zo, we zijn klaar! Een goede dag nog, beste lui. Volgende alstublieft!