Vrouw: Wij zijn nu volledig, ja meer dan volledig verheerd.
De brutale volken, de razende trompet,
Het door het bloed vervette zwaard, de donderende kartouwen,
Hebben al het zweet, de ijver en de voorraad verteerd.

De torens staan in gloed, de kerk is omgekeerd,
Het gemeentehuis ligt in gruis, de sterksten zijn verslagen.
De maagd is geschonden, en overal waar wij kijken,
Zijn het vuur, pest en dood, die hart en geest vervullen.

Ruiter: Wat een treurig lied! Houd hoop, beste vrouw, vrede komt eraan!

Vrouw: Nou, daar kan ik nog maar weinig van geloven tegenwoordig. Al dertig jaar is het oorlog in het hele land, en hier in de grensregio al veel langer. Telkens weer kwamen Nederlandse en Spaanse huursoldaten in ons land, en brachten de oorlog met zich mee! Genadeloos beroofden zij ons van het weinige, dat wij met bloed, zweet en tranen hadden opgebouwd. We droomden toen dat de handel op de Eems ons welvarendheid zou brengen. Ha, welvarendheid! De meeste dromen zijn bedrog.

Ruiter: Bekijk het eens van de andere kant! Nederland en Spanje hebben de strijdbijl reeds begraven, door vrede te sluiten in het gemeentehuis van Münster!

Vrouw: Kijk toch eens naar onze Martinuskerk. Sinds de huursoldaten van de hertog van Saksen-Weimar hier uithangen, is van haar toren enkel nog een brandruïne over. En de rest van het dorp is er niet anders aan toe! Net als Schöneflieth, het kasteel waar tol werd geheven, aan de andere kant van de Eems. Het kasteel moest ons beschermen, maar nu is er alleen nog maar ravage van over.

Ruiter: Ik wil u alleen maar moed inspreken, het ergste is voorbij!

Vrouw: Dat zegt men al zo lang! Ik kan het niet meer geloven. Het is nog geen jaar geleden dat de Zweden weer kwamen onder leiding van generaal Königsmarck en dat ze ons land plunderden, tot aan de stadsmuur van Münster. En dat terwijl men zogenaamd vrede zou willen sluiten!

Ruiter: Wees gerust, volgende keer, als ik door Greven kom met mijn paard, dan zal dat zijn om de vrede te verkondigen. Fort paard!

Vrouw: Ik weet niet, of ik nog zo lang kan wachten…