Deze watermolen ligt in een schilderachtige omgeving aan de molenvijver. De oorspronkelijke molen werd in 1953 afgebroken. In 1977 werd hij echter weer herbouwd – dit keer wel zonder maalwerk.
Sinds de middeleeuwen werd het Duitse koren gemalen met behulp van de kracht van de watermolen. Dit bleef de technische stand van zaken, tot het begin van de nieuwe tijd, toen vanuit Nederland de techniek kwam om koren te malen met behulp van wind in molens. Dat betekent dat deze watermolen en de vijver een herinnering is aan een ver, middeleeuws verleden, toen de heersers van deze regio nog als graven op hun kasteel in het nabijgelegen Bentheim resideerden.
De molen werd voor het eerst genoemd in een oorkonde in het jaar 1583, samen met haar zustermolen, die een stukje verderop aan de ‘Linnenbach’-beek ligt. Beide molens hadden een vijver, waarin het water gestuwd werd. Dit zorgde voor een grotere valhoogte van het water en daardoor voor een krachtigere aandrijving van de molen. De tweede vijver is tegenwoordig veranderd het Uelser bosbad. Dit is een openluchtzwembad, waar je nu nog nauwelijks sporen ziet van de tijd dat het een molenvijver was, die zelfs door de lokale dichter Ludwig Sager op een romantische manier beschreef in zijn gedicht.
De molens leverden eeuwen lang trouwe dienst. Natuurlijk werden ze in gedurende die tijd ook gerenoveerd en veranderd. Maar; de twee oude molens hielden altijd hun charme.
In 1889 werd de westelijke en hoger gelegen molen verkocht en afgebroken, nadat ze een lange tijd stil had gestaan.
In dezelfde tijd werd over de lager gelegen molen nog geschreven dat ze bijna dagelijks gebruikt werd. Pas in 1937 beëindigde de laatste huurder Jan Albert Leferink het huurcontract vanwege lage omzet. Daarna werd de molen niet meer gebruikt een raakte zodoende in toenemend verval. Uiteindelijk was het zo erg, dat de molen in 1953 verkocht werd om daarna afgebroken te worden. Men besefte zich echter dat dit een verlies zou zijn voor het historische Uelsen. Daarom besloot men in de zeventiger jaren om de molen toch te restaureren, maar dan zonder de breekmolen. De molen is nu een locatie voor evenementen. De omliggende wandelroutes zijn erg uitnodigend voor het ontdekken voor de idyllische omgeving.
