Welkom, lieve geloofsgemeenschap, in onze Sint-Lambertuskerk.
Nou goed, ik weet wel dat jullie hier vandaag niet zijn om te bidden, maar zodat ik jullie iets vertel over onze mooie kerk, maar ik kan gewoon niet anders. Tigges is mijn naam, pastoor Tigges.
Dat de Lambertuskerk in Ochtrup hier vandaag zo staat, is tot op bepaalde hoogte mijn verdienste. Nou moet ik met ietwat weemoed toegeven dat ik daar best een beetje trots op ben. Weet u, de pastorie St. Lambertus is eigenlijk al oeroud. Ze werd in 1203 voor het eerst in een oorkonde genoemd. Maar de oude kerk was een lapwerk geworden. Ze werd na de grote stadsbrand van 1599 gerepareerd en later, omdat ze te klein was, verder uitgebouwd. Omdat Ochtrup door de komst van nieuwe industrieën behoorlijk gegroeid was, werd het eindelijk tijd om een nieuwe kerk te bouwen. Daar had de gemeente per slot van rekening ook al jaren voor gespaard. Maar het duurde behoorlijk voordat ik alle belangrijke partijen te overtuigen wist! Steeds weer aasden mensen op het geld en sommigen vonden de bouw dan ook veel te duur. Daarnaast hadden mijn lieve Hertel, de bouwmeester van het bisdom, en ik bepaalde ideeën bij het uiterlijk van de kerk. Wij wilden geen goedkope bakstenen, dan zou het gebouw eerder op een kazerne lijken dan op een kerk! Het nieuwe huis van god zou onze stad voor de komende eeuwen juist moeten sieren in plaats van een schande voor Ochtrup vormen. Dus wij wilden echte stenen uit Gods mooie natuur. Maar een paar kilometer hier vandaan richting Bentheim werd prachtige stenen uit een rots gebroken. En precies die wilden we. Na een lang heen en weer en veel overtuigingswerk was het in 1866 zo ver en konden de werkzaamheden beginnen. Daarvoor moesten de oude kleine kerk met zijn toren en vier omliggende huizen eerst afgebroken worden. Toen pas kon de nieuwbouw beginnen. En zeven jaren later vond de eerste mis in onze nieuwe kerk plaats. Maar het wachten was het helemaal waard: is de nieuwe kerk niet prachtig? Een nieuw-gotische hallenkerk, precies zoals ik het mij voorstelde. En aanschouw eens die mooie kerkramen!
De bouw van de kerk ging me echt aan het hart, maar ik had nog zo veel meer plannen: zo bouwden we met behulp van de textielfabrikanten gebroeders Laurenz niet ver van hier het Pius ziekenhuis. Daarnaast legde de gemeente een nieuwe, grotere begraafplaats buiten de stad aan.
Zoals vroeger normaal was, lag de oude begraafplaats direct naast de kerk. Al ten tijde van Napoleon werd deze opgegeven, aangezien men had besloten dat begraafplaatsen buiten de drinkwaterregio van de stad moesten liggen. Best wel logisch. Alsnog is men veel later, namelijk toen men de lokale kerk verbouwde naar hoe die nu is, menselijke botten tegengekomen. Daar is menig krantenbericht over geschreven, dat kunt u geloven!
Nog een kleinigheidje uit de latere dagen, lang na mijn eigen tijd: naast mijn kerk bevindt zich hier tegenwoordig een mooie bronzen sierfontein. Heeft u het gezien? Hij heeft betrekking tot een oude traditie uit Ochtrup, namelijk het Lambertusspel. Op Lambertusdag, dat is op 18 september, dansen kinderen om de met lampjes en takken versierde Lambertusboom en eren zo de patroon van onze mooie kerk.
