Ik kann mi noch entsinnen, as wenn dat güstern weer. Dat weer en nattkolen Maandagmorgen in’n Septembermaand. Ik stunn mit de annern Kinners ut mien Klass up de Slottplatz un töövte, dat sik de Dören van de Slottkark för’n Gottesdeenst apen deen. De Schuldirektosche Frau Eyting weer en bannig resolut Person, de klaar Vörstelln harr, wat recht un wat verkehrt weer. Se hett us nipp un nau ankeken un nümms van us waagde ok blots en Piep van sik to geven. Toletzt hett se up mien Mitschölersche Marita keken. Du kunnst recht sehen, wo ehr Ogen vergrellt wurrn. Se stellde sik vör de lütte Deern un keek minnachtig up ehr daal. Un fuurts fung de Eyting an, över de Kleedaasch van Marita to schimpen. Un dat mit en Tonfall, de kein Gegenwöör tolett, un wi so bangen vör weern.
De Deern dreeg doch rein un wahrhaftig en Büx“! „Kein Büx in de Kark!“, reep de Eyting vergrellt ut. Marita harr vernünftig antrucken na’n Ünnerricht un de Gottesdienst to kamen. Se schull man flink na Huus gaahn un in’n Rock weerkamen. Ik hebb sehn, dat Marita de Tranen in de Ogen stunnen. Ok noch anner Deerns harrn wegen dat slecht Wedder Büxen antrucken un müssen nu na Huus gahn. Man mit de klaar Vörgaav to rechte Tiet weer to de Gottesdienst dor to ween.
De Vadder van Marita weer to de Tiet bi „Wilhelmshavener Rundschau“ De Saak argerte em düchtig un so gung he an all Lüüd, wat de Medien överall upgrepen deen. De „Spiegel“ un de „Stern“ hebbt dor en Bericht över maakt un ok dat Fernsehen is kamen. Liekers hier klipp un klaar de Persönlichkeitsrechten un dat Erziehungsrecht van de Öllern angrepen wurrn is, hett de Politik dor nix an seggt. Ok de Stadtraat ut Varel un de Kultusminister hebbt dor wegkeken. Dat weer jichentswo bangbüxig. Blots man weer an dat Enn van de 50er Jahrn noch nich so wiet. To’n Glück schull sik dat bald anners weern.

De Vörfall is as „Vareler Hosenkrieg“ 1957 bundeswiet bekannt wurrn. Dat weer en ganz klaar Bispeel för de Atmosphär in de fröhe Tiet van de Bundesrepublik. In veel bedüden Positionen van Politik un Sellskup seten Lüüd, de ehrn Upstieg in de Nazititet anfungen harrn. In de neie Demokratie hebbt se woll ok ehr Arbeit för dat System maakt, man van’t Binnerste weern se man noch up kien Fall de Dräger van en freiheitlich-demokraatsch-Denkwies. Veelmals weer man de Menen, dat man eenfack so wietermaken kunn as vördem, nadem man de Krieg un de Diktatur överstahn hett.
Dorbi hett man ok up Vörstellen van en Ordnung torüchgrepen, wo man meende, dat de noch van Begäng weern. So ok, dat een Deern in en Büx wat weer, wat gegen de Konventionen ut de Sellskup, oder as man to de Tiet segg, gegen de „Anstand“ gung. So recht anners wurrn is dat eerst in de 1960er un 1970er Jahrn. Dor weern denn mehr Minschen so wiet „mehr Demokrati zu wagen“.
De „Vareler Hosenkrieg“ is vele Minschen ut de Teit in’n Kopp bleven. Denn hier hett sik in besünners lachhaftig un upregend Art un Wies en kumplett övertrucken övergriepig Püttjerigkeit ehr Bahn trucken.