De Grafen van Ollnborg hebbt al langen en Oop up de freeschen Länner smeten! Man disse Graf Gerd! Wankelmödig un herrsch is he! Dorto en gewaltigen Kriegersmann! He hett sik mit all sien Navers anleggt, klar ok mit de Ostfresen. Nich wiet af van hier hett he eerst en neie Borg hensett. De hett ok so – Neuenburg. Un bi dat Leggen van de Grundsteen schall he ropen hebben: „Dat de Fresen de Bammel slae!“ – dat de Fresen angst un bangen weern schall. Al mennig een anner Hööftling up de Freesche Wehde müss sik de Ollnborgers Ünnerdaan maken un em Tro an de Siet stahn. Man nu is de Tiet kamen, wo wi nich mehr Sülvststännig blieven köönt. Gerd hett mi en Anbott maakt, wat ik nut utslaan kann. He will mi de Herrschop afköpen. Un dat so, dat ik em huldigen do un ok as Arven för mien Herrschop insetten do. Ik wag dat nich, dat aftolehnen so dat de Graf vergrellt warrt. So warrt ik, Hayo, wol de letzt freesch Hööftling in Varel ween.

De Ollnborger Gragen harrn al fröh in de Tiet Egendoom in Rüstringen. Ehr eerst Graflegg schull in’t Kloster Jadeleh ween hebben. Dat liggt vandagen ünner Water in’n Jadebusen. As sik af dat twölfde Jahrhunnert de Herrschop van de Grafen wieter na Süden to in’t Ammerland stabiliseerte, hebb se sik in Ollnborg daallaten. To de Tiet richte sik in ganz Freesland en wietgahend liekberechtigt Gemeenschop van Buern in, de ok Land harrn. In disse Tiet van de Freesche Freiheit höörden ok de Rüstringer de Landfriedensbund to. Dat Zentrum weer de „Upstaalsboom“, wat en olen Graffanbarg weer, de in de Neeg van de Stadt Auerk stunn. To Pingsten hebbt sik de Afsandten van de söven freeschen Seelande dor drapen un Striet un Arger mit de Bündespartners slichtet. Man in’t 14. Jahrhunnert weer disse Tiet vörbi.
In Ostfreesland strieden de verscheden Hööftlinge üm de Macht un en groten Deel van Rüstringen weer in de Floten van de Nordsee ünnergahn. So stunn Varel twüschen de Ollnborgs in’n Süüden, de sik jümmers mehr utbreden un de kriegsdrievem Hööftlinge un de See in’n Noorden. So weer dat nich verwunnerlich, dat de Hööftlinge in Varel jümmers mehr up de Gunst van de Ollnborger Grafen anwiest ween sünd un sik ünnerkriegen laten. In’t Jahr 1465 huldigte Hayo den Grafen Gerd van Ollnborg, wo wi vandagen geern ok „de Mutigen“ oder „de Strieder“ an seggt. Un 1481 gung mit de Doot van’n Hööftling de Herrschop nu ganz an Ollnborg. Ut de Borg van de Hööftlinge bi de Karki s nu en Befestigung van de Grafen wurrn, wo laterhen denn dat Slott ut wurrn is.