Dat vandaag noch in Warsingsfehn bestahnde Plünnenhuus Kracht hett en ansehnelk Erfolgsgeschicht uptowiesen, de för de Taaigheid un de Upboowill van de oostfreeske Moorkolonisten bispöölachtig is. Butendeem is dat en Bispööl för de Fixigheid van en jung Moder, de up sük sülvst stellt hör veer Kinner grootkriegen muss, sünner Anspröken för sük to stellen.
Daar, waar vandag dat Plünnenhuus Kracht steiht, was vör ruugweg 200 Jahr noch Moor. De Arvhüürder, de de Grund maal bebauen wull, muss toeerst dat heel Land oftörfen un urbaar maken. En heel leep swaar un lang anhollend Arbeid.
Dat all weer al eenig Jahrteihnten her, as Gebke Meiners-Weber in Dezember 1871 de Kaptain Johann Cordes Kracht dat Ja-Woord gaff un se beid denn tosamen in en Huus trucken, dat an de Hauptkanaal in Warsingsfehn leeg. Schiensa weer de Ehe glückelk, denn de Kaptain schreev stadig leevtallige Breven an sien Froo, wenn he mit sien Brigg Rikstina unnerwegens weer. De Ehe weer mit dree Kinner segent: 1874 kweem Söhn Coord up de Welt, 1877 un 1879 de Dochters Harmine un Trientje.
Man as Gebke dat veerde Kind verwachten dee, wurr hör Leven tomaal up d‘ Kopp stellt. Hör Mann schreev hör an de 9. Oktober 1881 in en Breev ut Fortrose in Schootland. An d‘ Enn schreev he: „Wees Du aver vör all grött van dien Mann un Ji Kinner van Jo Vader, de Jo leev hett bit in de Dood“. Dat seeg ut, as wenn he wat Slimms ahnt harr. Sien Schipp, dat blot eenig Dag later in London verwacht wurr, kweem daar nooit an. De Rikstina un hör hele Mannskupp sünd up See bleven. Blot en paar Week later broch Gebke hör veerde Kind to Welt, dat se na de Vader Johanna nöömde. Nu weer se heel up sük alleen stellt un muss veer lüttje Kinner dörbrengen. Man immerhen harr se de Landstee, un se weer d’ran wennt, alls alleen to entscheden, wenn hör Mann up See weer. Butendeem fung se an, halv of ok hele Nachten för annern to naihen, blot um en bietje mehr Geld för de Familie to hebben. Doch vööl was dat nich. Hör Kinner sall se anhollen hebben, hör Schoolbrood achter de School to eten. Keeneen sull sehn, dat hör Broden nich mit Botter smeert weren. Unner disse Umstannen was dat klaar, dat de Kinner, sobold se kunnen, mit anpackden. Ok sörgde Gebke daarför, dat Coord en Lehrstee in de Manufakturladen Brahms in Warsingsfehn kriegen dee. As he 1905 lesterhand de Mood harr, sien egen Wark to maken, klaagde de oll Gebke: „Ik hebb jo heel sünner Schullen dör dat Leven brocht, aver du brengst uns noch in ‘t Armenhuus!“ Man de Sörg was heel un dall umsünst. As se 1906 dood bleev, wassen al Dochters good traut - un se harr noch mitbeleevt, wo de Laden van hör Söhn allerbest leep.