Wenn Se bi dat Thema „Delikat“ nich furs an´t Eeten denkt, denn sind Se hier richtig denn hier is dat n´beten anners meent…

Aver fangt wi erstmal gannz suutje an. Nich bi de Bloomen und Imken over bi denn Klapperstorch.  De bringt de Kinner, dat weet jedeen. Hier weet man dat noch beten genauer: De Braaker weet ok wo he de veelen Kinner herhett. Dat is wat, nich? Hier kann man noch wat lehrn. De Storch hoolt de Kinner nämlich ut disse gediegen Tunnen de dor inne Werser rumdümpelt. Dat sind nebenbi ok noch de Fahrwatertunnen und wiest de Schep wo se lang förhn mööt und dorum gifft de dat ok in twee Farben. Rot und grön. Dat is ok för den Storch wichtig bi de Bestellung von Jungs und Deerns!  Bi´n Jung flücht he na ne rode Tunn, dor sind de Jungs bin´und bi de Bestellung för´n Deern na de gröne, so eenfach is dat.

Dat weer jo noch nich so delikat, over dat geiht noch jo noch wieter!

Kiekt se sick hier moal um. In enkelte Hüüs kann man fakener so lüttje Bullogen sehn.Dat süht moie ut hett nich blots mit de Seefoahrt  to doon, nee, dor stek noch mehr achter:

Fröher stellde de Froo in´t Huus so lüttje Porzellanfiguren in´t Finster de se von ehren Mann schunken kregen harr wenn he von See trüch keem. Dat schull over nich blots moie utsehn, nee, dat bedüde noch wat anners. Kek de Figus in´n Huus rin weer de Kerrl in´n Huus; kek se obver na buten, denn weer de Keerl op See und de Fro kunn denn ok mal „Besöök“ kriegen. Dat weer nich blots hier so, dat moakten de Froonslüe in annere Städte anne Küst justso.

„Seemanns Bruut is de See und blots ehr kann he treu ween“ heet dat jo so schön und de Fronslüe von de Seelüe de sammelt denn gern maol lüttje Porzellanfiguren.

De een oder anner Braaker Seemann hett sik denn ok al moal wunnert dat een von sin Kinner so rein gornich na ehm keem, man an denn Storch hett dat nich legen, de hett wiss de richtige Tünn anstürt.