Ochtrup

Audio

Text

Hermine: Brrrr!
Wilhelm: Ja, komt u maar binnen!
Hermine: Hoe mooi deze stad ook mag zijn, het weer is echt verschrikkelijk.
Wilhelm: Ik denk dat u dat zelf heeft meegenomen!
Hermine: Dat zou ook kunnen kloppen. Ik denk dat ik een sterke borrel nodig heb om even fatsoenlijk op te warmen, iets vurigs wat echt goed brandt.
Wilhelm: Misschien moet u eerst eventjes opdrogen bij de kachel. En verder zou ik als ik u was voorzichtig zijn met brand en vuur. We hebben hier zo onze ervaringen opgedaan, weet u.
Hermine: Aha?
Wilhelm: Misschien is u het wit gestucte huis aan de overkant al opgevallen. Met het grote jaartal 1798 en de initialen W.D. Dat is ons oude wigboldhuis, dus ons oude gemeentehuis, wat de toenmalige burgermeester Wilhelm Düler heeft laten renoveren. Later werd de textielwinkel Hues (spreek uit: Hoes, met een lange oe) hier ondergebracht, waar menig familie uit Ochtrup zijn uitzet kocht.
Hermine: Maar wat is er nou aan de hand met vuur en brand?
Wilhelm: Dat zal ik u vertellen: eigenlijk zou daar een veel ouder huis moeten staan, maar dat is helaas afgebrand. In 1599, toen het hele centrum van Ochtrup door een bliksemschicht is afgebrand. En het ging er al niet voorspoedig aan toe hier. We lagen gewoon te dicht bij Nederland. Want toen zij helemaal klaar waren met de heerschappij van de katholieke Spanjaarden, was er een lange en bloederige onafhankelijkheidsoorlog. Helaas raakte Ochtrup hierbij ook steeds weer onder vuur. Aan het einde van de 16e eeuw hebben we zelfs een stadsomwalling met sloot en toren gekregen vanwege de gevaarlijke situatie. Maar ook dat mocht niet baten: de Spanjaarden kwamen en zaaiden brand, dood en verderven. En alles wat ze voor ons overlieten, nam de bliksemschicht ons daarna af.
Hermine: Poe, wat een tragisch verhaal.
Wilhelm: Maar een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen! U kunt zich voorstellen dat een plaats met alleen maar vakwerkhuizen altijd een hoog risico op brand loopt. Daarom permitteerde Ochtrup zich een nachtwacht, die na zonsondergang oplette dat niet ingebroken werd door kwajongens, maar ook dat er niets uitbrak, namelijk vuurtjes. Nou en die nachtwacht was de moeite waard: als u zich weer naar buiten waagt, ziet u hier in de Weinerstraße een hele rei van mooie oude burgerhuizen, die laten zien dat we ons goed hersteld hebben van de catastrofe.
Hermine: Mh, misschien kan ik beter een watertje drinken dan?
Wilhelm: Misschien wat wijwater! We zitten hier dichter bij het tabernakel van St. Lambertus dan in de eerste rei van de kerkbanken! Maar nee, weet u wat? Ik nodig u uit!